خــــاطــــره هـــــا را همـــه از یـاد برد

خــــاطــــــــــره انگیـــزتــــریـــن مردها

شـــــارح نـــی نامـــه ی انـــدوه شد

نــــــــای شـــبـــآویـــزتــــریـن مـردها

خـاطره ی سـوگسرودی است تلخ

نغمـــــه ی گلبیـــزتــــــریــن مــردها

پنجره نگشـوده به صبحی قـــریب

خــــانـــــه ی شبخیـــــزترین مردها

آه که سرشار شد از خون واشک

ســــاغــــــر لبــــریـــزتـریــن مردها

خیـــــره در آیینه ؛ نهیبی به خود

ای همـــه نـــاچیـــــزتریــن مردها

صبح شـــــد و غنچه تبسّم نکرد

در شـــب پاییـــــزتـرین مــــردها.